Stop 2 - Samentuin Silsburg

de samentuin

“Verbinding in de buurt? Laat me je dan vertellen over de samentuin” zegt Tinne. “Stel je voor, een oase van groen tussen de woonwijk en de drukke Herentalsebaan. Een plek waar kinderen in de grond mogen scharrelen, waar jongeren met hun vrienden komen hangen, waar de drukke veertiger tot rust komt en de alleenstaande contacten vindt. Voor mij was de samentuin een buurthuisje zonder deur. Een plek waar niet per se de grote oogsten, maar wel de vele ontmoetingen centraal stonden.

Elke zondag kwamen we hier werken in onze tuin en ondertussen passeerden er andere buurtbewoners. Op wandel met hun hond of heel bewust om een praatje te komen maken. We organiseerden ook activiteiten, zoals het oogstfeest. Dan kookten we lekker eten met groenten uit de tuin. We maakten het gezellig met een mooi gedekte tafel, vlaggetjes, muziek. We hebben zelfs een eigen samentuin-lied gemaakt dat we zongen aan het kampvuur. De mensen van de buurt schoven dan gezellig mee aan. Het was altijd een warm en verbindend moment.

Maar pas op, samenwerken is niet altijd gemakkelijk en er was ook wel eens ruzie. Als iemand een plant verzette zonder dat te communiceren bijvoorbeeld, dan konden de emoties hoog oplopen. Maar dan zoek je samen naar oplossingen en voel je je meer verbonden. We probeerden steeds naar iedereen te luisteren en zochten op welke manier we konden samenwerken. We gingen met respect met elkaar om.

Maar je hoort het goed, ik vertel dit verhaal in de verleden tijd, want sinds kort is de samentuin er niet meer. Er zal niet meer verbouwd, maar gebouwd worden op deze plek. Dat heeft me nog meer doen beseffen hoe belangrijk deze plek voor mij was. Ik heb veel mensen uit de buurt leren kennen via de samentuin. Mensen van de buurt die ik anders niet zou tegenkomen. Jammer dat deze verbindende plek er nu niet meer is. Ik hoop dat we een nieuwe plek in de buurt kunnen vinden, want deze verbinding wil ik niet graag kwijt.