Jef en Sus zijn aan den babbel geraakt over Francine. Zij zorgt al een hele tijd voor haar ongeneeslijk zieke man.
Ze bewonderen haar enerzijds voor haar dagdagelijkse inzet en anderzijds zijn ze bezorgd om haar. Een ongeneeslijke ziekte en palliatieve zorg treffen immers niet enkel de patiënt, maar ook iedereen die errond staat.
Uit onvoorwaardelijke liefde nemen mantelzorgers vaak heel veel zorg op hen, waardoor ze vergeten voor zichzelf te zorgen. En om te blijven geven en presteren, moet alles en iedereen op tijd en stond eens kunnen opladen. Mantelzorgers zijn gevers en vragen niet snel hulp. Toch kan wat kleine ondersteuning voor hen een wereld van verschil maken. Iedereen kan die kleine ondersteuning bieden.
In de palliatieve zorg wordt er geregeld ook beroep gedaan op vrijwilligers om bijvoorbeeld de mantelzorgers even te ontlasten. Als we iets zwaars te dragen hebben, wordt het nu eenmaal wat lichter als we het met velen kunnen dragen. Er gewoon even echt zijn voor elkaar kan een wereld van verschil maken in de palliatieve zorg.
Want zoals Jef en Sus het zo treffend zeggen: “Van een klapke doen gaat ge niet dood”. Benieuwd wat ze nog te vertellen hebben? Kijk dan nu naar dit filmfragment.