‘Demografische tijdbom zal onze ouderenzorg doen crashen.’
‘Aantal senioren in Vlaanderen stijgt de komende tien jaar met bijna een kwart’

Het zijn slechts twee van de vele krantenkoppen die een vergrijzingsgolf aankondigen en de alarmbel doen luiden. Hoe ervaren de sleutelfiguren in onze eerstelijnszone deze maatschappelijke uitdagingen? We gingen eens op de koffie, bij Veerle Corremans, directeur van Zorgcampus De Hazelaar in Kontich.

Wie is Veerle Corremans?

Ik ben opgeleid als verpleegkundige en nadien heb ik nog een master gerontologie gevolgd. Die laatste opleiding was enorm boeiend, omdat er onder andere veel aandacht ging naar gezond ouder worden. En daar is zeker nog heel wat werk te verrichten. Initiatieven zoals valpreventie zijn dan ook heel waardevol. Maar de vraag was; wie ben ik? In een vorig professioneel leven was ik ook wel bekend onder de naam ‘no-nonsense-nurse’, dit vertaalt ook wel hoe ik functioneer; problemen durven benoemen en aanpakken. Naast mijn professionele leven, ben ik ook de moeder van 2 kinderen en 4 kleinkinderen.

4 kleinkinderen in de zomervakantie zal ook wel een uitdaging geweest zijn?

(lacht) Dat valt heel goed mee als je dit vergelijkt met de 2 zorgcampussen die ik in goede banen moet leiden. Het is echt geen evidentie om een zorgcampus te managen. Een groot pijnpunt is de financiering, meer regelruimte is noodzakelijk om te kunnen inspelen op de noden van de bewoners. Nu is er wettelijk bepaald hoeveel budget je krijgt per profiel. Dit betekent dat we meer verpleegkundigen moeten inzetten dan we nodig hebben en deze middelen niet kunnen gebruiken voor andere profielen zoals zorgkundigen, psychologen, begeleiders wonen en leven, … . Daarnaast is het niet evident om medewerkers met het juiste engagement te vinden; werken in een woonzorgcentrum vraagt nu eenmaal wat flexibiliteit en dan kan je niet ingaan op de verwachtingen van elke individuele medewerker. De laatste jaren voel je ook wel aan dat er veel aandacht gaat naar het welzijn van werknemers, wat heel belangrijk is, maar hierdoor lijken we soms te vergeten dat werk ook zingeving aan je leven geeft en eveneens bijdraagt tot je welzijn.

De vergrijzing lijkt een grote uitdaging te worden, ook voor de woonzorgcentra. Wat is er volgens jou nodig?

De uitdagingen zullen enorm groot zijn. Het is niet alleen de vergrijzing, gezinnen zijn kleiner dan vroeger waardoor er meer druk komt op de kinderen om voor de zorg van hun ouders in te staan. En als dat dan nog gecombineerd moet worden met een professionele loopbaan en kleinkinderen; dan schets je de context van de sandwichgeneratie. We zullen in de nabije toekomst niet alleen kunnen kijken naar professionele zorg, de vermaatschappelijking van de zorg zal een noodzaak zijn. Hiervoor zullen we de tendens van individualisme moeten doorbreken en ervoor moeten zorgen dat buren elkaar meer ontmoeten en zich meer verbonden voelen. Buurtbewoners gaan elkaar meer dan vandaag moeten helpen, al dan niet met kleine zorgtaken. Een zorgzame samenleving; daar hebben we allemaal een rol in te spelen.

We stellen ook wel vast dat heel wat mensen niet naar een woonzorgcentrum willen gaan. Veel mensen willen thuis blijven, met zorgondersteuning. Hierdoor zie je wel dat er heel wat oudere mensen zijn die in grote en onaangepaste woningen blijven wonen, terwijl er heel wat gezinnen zijn die geen grote woning vinden. Een verschuiving van ‘aging in place’ naar ‘moving in time’ dringt zich wel op.

Hoe kunnen we lokaal inspelen op de maatschappelijke uitdagingen?

Met de zorgcampus spelen we nu al in op deze noden. We bieden meer aan dan enkel wonen in een woonzorgcentrum. Flatjes is zelfstandig wonen, dagverzorgingscentrum is een antwoord ter ontlasting van de mantelzorger, maar de gebruiker blijft nog thuis wonen, kortverblijf speelt al in op revalidatie en terugkeer naar huis ondanks de toegenomen beperkingen die ontstaan zijn En ons lokaal dienstencentrum/ Multidosis gaat tot buiten de muren van het zorgcentrum en speelt al proactief in op andere leeftijden en andere noden. Maar De Hazelaar is bezig met de voorbereiding van een nieuwbouw. Hierbij willen we meer dan ooit rekening houden met een buurtgerichte opstelling. Het is belangrijk dat we buurtbewoners betrekken bij de werking en inzetten op satellietfuncties in verschillende buurten. Daarom moeten we niet alles zelf doen, we moeten buurtbewoners wel wegwijs maken en toeleiden naar de juiste zorg of ondersteuning. We moeten ook niet vanaf nul starten, er zijn al heel wat goede initiatieven zoals het zorgloket en het project zorgzame buurt waar we op kunnen verder bouwen.

Heb je nog een laatste boodschap voor de lezers van onze nieuwsbrief?

In WZC De Hazelaar zijn we altijd op zoek naar geëngageerde medewerkers. Kijk maar eens op https://www.demedemens.be/jobs/vacatures-ouderenzorg